Warmińsko-Mazurskie Muzeum Pożarnictwa w Lidzbarku

Muzeum, którego założycielem i organizatorem był Maksymilian Anger, powstało 21 maja 1972 r. przy OSP w Lidzbarku, jako Muzeum Pożarnictwa Ochotniczej Straży Pożarnej w Lidzbarku. 10 sierpnia 2001 r. zmieniono jego status na Warmińsko – Mazurskie Muzeum Pożarnictwa w Lidzbarku.
Jest ono prowadzone przez OSP w Lidzbarku, przy pomocy merytorycznej i organizacyjnej ZW ZOSP RP i Komendy Wojewódzkiej PSP.
W muzeum zgromadzono kilkaset cennych eksponatów związanych z historią pożarnictwa oraz Lidzbarka. Ekspozycje prezentują m.in. sprzęt przeciwpożarowy z XIX i XX w., sztandary, mundury i fotografie strażackie oraz różnego typu odznaczenia i stare dokumenty np. instruktażowe, przed budynkiem ustawiono lampę gazową, której używano do oświetlenia ulic na początku XX w., a na ścianie zewnętrznej namalowano strażaka w ciągniętej przez konie bryczce – motopompie, który śpieszy się do pożaru.
W muzeum znajdują się m.in.: hydrofor z 1890 r., sikawka jednotłokowa z 1889 r., sikawki dwutłokowe z 1900 r i 1910 r., rekonstrukcja ręcznej sikawki drewnianej tzw. “szprycy” (tego typu sikawki były używane w XVI i XVII w.), która powstała ok. 1930 r., strażacki wóz konny – bojowy z ok. 1930 r., a także liczne hydranty, motopompy, czy też mechaniczna drabina strażacka z 1934 r. Jest nawet skórzane wiadro z 1902 r. W gablotach prezentowane są hełmy: skórzane, mosiężne , żelazne i ebakelitowy, pruskie i międzywojenne oraz czapki strażackie. Natomiast obok pawilonu muzealnego postawiono wiatę, w której znajdują się stare powozy strażackie, różnorodny, duży gabarytowo sprzęt przeciwpożarowy oraz samochód bojowy straży z 1952 r.
Do tej pory zwiedziło je kilkadziesiąt tysięcy osób. Częstymi gośćmi są tu uczniowie szkół oraz turyści i wczasowicze zarówno z kraju, jak i z zagranicy.